Change of Plans

We hebben een aantal mooie en intensieve weken achter de rug en laten jullie daar graag in meekijken. We zitten inmiddels alweer in de laatste week van onze lesfase, de lente is hier begonnen en de eerste teenslipperdagen zijn een feit! 

De afgelopen weken hebben we nog meer geleerd over het functioneren en het helaas vaak ook disfunctioneren van families en relaties. Intense en inspirerende weken die ons helpen om allereerst naar ons eigen gezin te kijken. Hoe zorgen wij ervoor dat wij als gezin goed en gezond functioneren, nu.. , straks in NL... over 10 jaar? Enerzijds verbonden en anderzijds ieder in zijn eigenheid. Hoe zorgen wij er voor dat ons huwelijk niet bij die 50% scheidingen gaat vallen? Hoe voeden we onze kinderen op? Wat willen wij dat ze mee krijgen aan waarden en wat geven we ze daadwerkelijk mee? Maar ook realistisch... wat krijgen ze mee door ons gedrag, ons voorbeeld? Wat leren wij onze kinderen over het huwelijk en het leven door hoe wij zelf met elkaar omgaan? Hoe je de minste voor elkaar kunt zijn, niet met een frons, maar met een lach.

Een van de belangrijkste dingen van wat we hier leren is dat kinderen leren door wat ze zien en aanvoelen. Niet zozeer door wat ze aan wijze lessen horen, maar door het voorbeeld dat ze krijgen. Dus als ik (Vivian) wil dat mijn dochter zich waardevol en mooi voelt... dan help ik Linne niet om alleen maar te vertellen dat ze mooi is. Het betekent dat ik moet geloven dat ik mooi en waardevol ben. Of als we als ouders willen dat onze kinderen ook God leren kennen en bidden/bijbel lezen. Dan zullen ze dit niet zelf doen (volhouden) als ze in ons leven geen dagelijks interactie met Jezus zien. Dus na veel theorie komt het tot de kern dat we mogen gaan toepassen. Hoe gaan we onze kinderen laten zien dat we van ze houden? Hoe gaan we praktijk geven aan de woorden: Ik hou zo veel van jou!

Zoals de titel al doet vermoeden, gaan we daarom ons plan omgooien. Het originele plan was om na de eerste 12 weken les, een praktijkfase (8 weken) te hebben en daarna nog een paar weken vakantie. Hoewel we ontzettend dankbaar zijn voor de overvloed aan nieuwe dingen die we geleerd hebben (we zouden van iedere week een boek kunnen schrijven!) was het ook een intense en hele drukke tijd. Door het strakke schoolschema met de bijbehorende huiswerk was het iedere avond studie tijd en schoot soms juist tijd met de kinderen er bij in. We ervaren dat alle lesstof wel in ons hoofd zit, maar nog niet echt 'geland' is in ons hart, zodat we het kunnen gaan toepasen. Toepassen voor onszelf of juist voor anderen. Omdat de praktijkfase juist nog minder tijd met de kinderen zou betekenen, hebben we er voor gekozen om niet de klassieke praktijkfase (outreach) te gaan doen. 

We zijn deze reis begonnen met het doel om juist ook met de kinderen te leren andere gezinnen te helpen. Hoe we samen een sterk team kunnen worden. Hoe we samen ons geloof een plek kunnen geven. Door de lessen beseffen we meer en meer dat voor de kinderen liefde is: samen zijn. 

Iedereen hier, de schoolleiding en de leraren, moedigen ons aan om altijd je gezin prioriteit te laten zijn en vanuit die sterke basis te geven aan anderen om je heen. 'Ministry' zoals ze dat hier noemen, kan nooit ten koste gaan van je gezin of van je huwelijk. Hoewel de kinderen het goed hebben hier op hun school, zien we ook dat een vreemd land veel van ze vraagt. Ze passen zich super aan, maar nog meer oppas (wat de praktijkfase in zou gaan houden) willen we niet. Wij willen de veilige basis voor hen zijn. Nu een praktijkfase doen die te kort duurt om hier echt van blijvende betekenis te zijn, weegt voor ons niet op tegen het bouwen aan ons gezin. Vanuit deze basis willen we de komende weken tijd gaan nemen om al het geleerde te laten landen zodat we straks ook geland in Nederland kunnen landen. 

Hoe gaan we dit praktisch doen? Het is voor ons ook even uitzoeken, een andere koers. Maar we hebben de rust dat we een goede tijd als gezin te gemoed gaan.  We gaan tijd nemen voor bezinning, tijd voor plezier als gezin. Tijd voor God. We gaan een  tent/trailer huren en daarmee mooie plekken ontdekken waar we 'back to basic' kunnen gaan landen. Een mooi nieuw avontuur dus dat we nog niet helemaal hebben uitgestippeld, daarover in de volgende blog vast meer. Voor Thijs is dit een oefening in zelfbeheersing omdat we wat outdoorgear nodig hebben. Een mooie aanleiding om alle outdoorwinkels hier te bezoeken en te bekijken welke 'gear' er nodig is. Wist je bijvoorbeeld dat je speciale zaklampen hebt met UV licht, zodat je in het donker de schorpioenen goed kan zien? Dat soort dingen dus. 

voor mij (Vivian) ook wel even worstelen geweest deze keuze... het beeld van arme kindjes in Afrika... en ik die kies voor mijn gezin, leek toch wel tegenstrijdig. Ik ben zo gewend om in de actiemodus voor mensen te zorgen, ze te redden. Nu een periode van stil worden... geloven en vertrouwen dat niet wat ik doe... maar wie ik ben genoeg is... daar word ik al stil van als ik er aan denk....